Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι μια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από ιδεοληψίες, δηλαδή σκέψεις, εικόνες ή παρορμήσεις αιφνίδιας εισβολής , επίμονες και επαναλαμβανόμενες, οι οποίες οδηγούν σε καταναγκασμούς, δηλαδή επαναλαμβανόμενες, εμμονικές, σκόπιμες συμπεριφορές, ή νοητικές δραστηριότητες με τελετουργικό χαρακτήρα που αποσκοπούν στη μείωση των ιδεοληψιών και στη μείωση του άγχους  που προκαλούν οι ιδεοληψίες. 

• Οι καταναγκασμοί περιλαμβάνουν συχνά: το πλύσιμο, το καθάρισμα, τον έλεγχο και την επανάληψη.

• Μερικοί άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή κρύβουν αποτελεσματικά τα συμπτώματά τους, γιατί ντρέπονται ή φοβούνται ότι θα στιγματιστούν.

• Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την ψυχοθεραπεία και την φαρμακευτική αγωγή.

​

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ιδεοληψιών, δηλαδή με διαφορετική θεματολογία.

1. Έλεγχος: είναι η ανάγκη για επαναλαμβανόμενο έλεγχο για βλάβες, διαρροές ή φωτιά. Ο έλεγχος μπορεί να περιλαμβάνει τον εμμονικό έλεγχο σε κλειδαριές, συναγερμούς, πόρτες, παράθυρα, φώτα ή άλλες συσκευές. Επίσης ο έλεγχος μπορεί να αφορά και τρίτα πρόσωπα, μπορεί δηλαδή να φοβούνται ότι θα αρρωστήσουν αυτοί ή τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ίσως να τσεκάρει συνεχώς τα γράμματα και τα emails επειδή φοβάται μήπως κάνει λάθος.

​

2. Μόλυνση ή ψυχική μόλυνση: Αυτό συμβαίνει όταν ένα άτομο με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή νιώθει συνεχώς την εμμονική ανάγκη να πλένεται, και έχει ιδεοληψίες μόλυνσης, δηλαδή ότι τα αντικείμενα που αγγίζει είναι μολυσμένα. Ο φόβος είναι ότι το άτομο θα μολυνθεί, για αυτό επαναλαμβάνει εμμονικά το πλύσιμο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικό βούρτσισμα των δοντιών, υπερβολικό καθάρισμα του σπιτιού και την αποφυγή πολυσύχναστων σημείων λόγω του φόβου της μόλυνσης.

​

3. Συλλογή: το άτομο δεν μπορεί να πετάξει παλιά και άχρηστα αντικείμενα. Τα συσσωρεύει (αποθησαυρισμός), τα θεωρεί όλα «πιθανώς χρήσιμα».

​

4. Νοητικός μηρυκασμός: περιλαμβάνει την επίμονη ενασχόληση με σκέψεις που αφορούν γενικά θέματα, και συχνά φιλοσοφικά ερωτήματα, όπως το τι συμβαίνει μετά το θάνατο ή πως δημιουργήθηκε το σύμπαν. Το άτομο μπορεί να φαίνεται αποκομμένο και βυθισμένο στις σκέψεις του. Ωστόσο, ο μηρυκασμός ποτέ δεν οδηγεί σε μια ολοκληρωμένη άποψη.

Όλες οι παραπάνω ιδεοληψίες δεν αποτελούν συνειδητή επιλογή, είναι αντίθετες στην προσωπικότητα του ατόμου και για αυτό προκαλούν έντονο στρες και δυσφορία.

​

Συμπτώματα

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ) διαχωρίζεται από τις άλλες ψυχικές νόσους λόγω της παρουσίας των ιδεοληψιών, των καταναγκασμών ή και των δύο. Οι ιδεοληψίες ή οι καταναγκασμοί προκαλούν έντονο στρες, είναι χρονοβόρες και παρεμβαίνουν στην φυσιολογική λειτουργικότητα του ατόμου.

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά και εφήβους, με τη νόσο να ξεκινά σταδιακά και να επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρά. Μερικοί άνθρωποι έχουν μόνο ιδεοληψίες, χωρίς καταναγκασμούς. Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει και ψυχωσική εκτροπή, δηλαδή ψυχωσικά στοιχεία στις ιδεοληψίες.

Οι άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή γενικά κρύβουν τα συμπτώματά τους, καθώς φοβούνται την ταπείνωση ή το στίγμα. Οι φίλοι και η οικογένεια, ωστόσο, παρατηρούν κάποια σωματικά συμπτώματα.

​

Θεραπεία

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή εξελίσσεται σε μια χρόνια νόσο αν μείνει χωρίς θεραπεία, με περιόδους που τα συμπτώματα θα δείχνουν βελτίωση. Χωρίς θεραπεία, το ποσοστό ύφεσης ανέρχεται στο 20%.

Ωστόσο, περίπου το 40% των ανθρώπων εμφανίζουν την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία και περνούν μια ύφεση στην αρχή της ενηλικίωσης. Η θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής εξαρτάται από το πώς επιδρά η κατάσταση στη λειτουργικότητα του ατόμου.

Η θεραπεία πρώτης γραμμής για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή περιλαμβάνει:

• Ψυχοθεραπεία

• Φαρμακευτική αγωγή με επιλεκτικούς αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης ή άλλα φάρμακα.

• Συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής

​

Ψυχοθεραπεία

Η ψυχοθεραπεία αποτελεί μια αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. Η ψυχοθεραπεία στοχεύει στο να βοηθήσει το άτομο να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται. Περιλαμβάνει διαφορετικές μορφές, όπως τη συμπεριφορική θεραπεία της έκθεσης και αποτροπής της απάντησης (ERP), την γνωσιακή ψυχοθεραπεία, κα.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι το 75% των ανθρώπων με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή έχει βοηθηθεί από την ψυχοθεραπεία. Οι ψυχοθεραπευτικές τεχνικές της έκθεσης και της απάντησης (ERP), περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Την έκθεση:  περιλαμβάνει την έκθεση σε καταστάσεις και αντικείμενα που προκαλούν φόβο και ανησυχία. Με τον καιρό, η ανησυχία που προκαλείται από τις ιδεοληψίες μειώνεται και τελικά, οι ιδεοληψίες προκαλούν λίγη ή καθόλου ανησυχία. Αυτό ονομάζεται εξοικείωση.

• Την απάντηση: η αποτροπή της απάντησης αναφέρεται στις τελετουργικές συμπεριφορές που έχουν οι άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή για να μπορέσουν να μειώσουν το στρες. Αυτή η θεραπεία βοηθά τους ανθρώπους να μάθουν να αντιστέκονται στους καταναγκασμούς.

Άλλες τεχνικές αφορούν την γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτή τη μορφή ψυχοθεραπείας δουλεύουν ώστε να περιορίσουν τις καταναγκαστικές συμπεριφορές. Αυτό γίνεται με την αναγνώριση και την αναθεώρηση των πεποιθήσεων τους για τις συνέπειες της δέσμευσης ή όχι στους καταναγκασμούς.

Όταν το άτομο αντιληφθεί αυτές τις επίμονες σκέψεις και κατανοήσει το νόημά τους, ο ψυχοθεραπευτής ενθαρρύνει το άτομο να :

• Εξετάσει όσα στοιχεία υποστηρίζουν ή όχι τις ιδεοληψίες.

• Αναγνωρίσει τις γνωσιακές διαστρεβλώσεις που προκαλούν οι ιδεοληψίες.

• Αναπτύξει μια λιγότερο απειλητική και εναλλακτική απάντηση στην επίμονη σκέψη, εικόνα ή ιδέα.

​